Het was een vrijdagavond als vele anderen. De afgelopen werkweek had al mijn energie opgeslurpt en door een gebrek aan vrienden en levenslust besloot ik om de avond met mijn doodsaaie vrouw op de bank door te brengen. Wederom.

'Zullen we een film huren?' vroeg ik aan Annelies. Ze keek mij aan met een blik alsof ik zojuist een trio met haar moeder voorstelde.

'Je bedoelt de videotheek?'

'Ja, waarom niet? Ik ben er in geen tijden geweest!' antwoordde ik.

'Wil je serieus naar een plek toe waar je geld moet betalen voor een film die je gratis kunt downloaden of op Netflix kunt bekijken?' vroeg ze mij op cynische, afkeurende wijze.

Noem mij ouderwets, maar ik houd van de videotheek. Ik geniet van dwalen door de met films overladen gangpaden die elk hun eigen genre vertegenwoordigen. Zwerven door de verschillende secties met eindeloos veel keuzes, op zoek naar de perfecte film. Ik kan mij het nog goed herinneren dat ik er als kind geregeld kwam, toen Dvd's nog door het leven gingen als videobanden en ik films enkel beoordeelde op basis van het hoesje. Geregeld koos ik om die reden voor een draak van een film, maar daardoor waardeerde ik de pareltjes des te meer. En een bezoek aan de videotheek was niet compleet zonder meerdere malen langs de pornohoek te lopen, wat zonder twijfel de meest spannende plek uit mijn kinderjaren was. Dat waren de dagen.

Met veel moeite wist ik mijn vrouw over te halen, maar wel onder de voorwaarde dat ik voor de film en de popcorn zou betalen. Zeiknat van de regen kwamen we een klein half uur later aan in een zo goed als leeg Videoland. Al snel kwam ik tot de conclusie dat ik de meeste films kende en dat er een goede reden was dat ik de overige nog niet had gezien. Na een lange zoektocht, kozen we uiteindelijk voor de Mexicaanse film 'Y Tu Mama Tambien' die ik enkele weken geleden nog op Netflix had bekeken. Om betweterige opmerkingen van mijn vrouw te voorkomen, verzweeg ik dit gegeven. Bij het verlaten van Videoland, bleef ik nog even bij de pornohoek staan. Ditmaal vond ik het alles behalve spannend. Het was maar porno, iets waar mijn computer vol mee staat en ik als mijn beste vriend beschouw in deze jaren van seksuele schaarste.

Teleurgesteld stapte ik op de fiets. De videotheek was vroeger iets magisch, maar is nu slechts vergane glorie. Een plek waar nog weinig valt te beleven en die langzaam maar zeker door de tijdsgeest wordt verdreven. Misschien wilde ik diep van binnen niet eens per se een film huren, maar was ik bevangen door nostalgie en verlangde ik voor even terug naar het verleden. De hunkering naar vroeger, toen het leven nog onbezorgd was, mijn dromen nog niet verwelkt waren en ik nog niet dagelijks het depressieve, werkloze hoofd van Annelies hoefde te aanschouwen. Dat waren de dagen.